Zoekresultaten

lijkbaar zijn we met het "euthanasiedebat" in een nieuwe episode getreden. Juist voor de verkiezingen lanceert Dr. Distelmans een petitie waarin hij oproept om de euthanasiewet aan te passen en te verruimen voor mensen met dementie en andere vormen van onomkeerbare, verworven wilsonbekwaamheid die een eerdere wilsbeschikking in die zin opgesteld hebben.

Broeder René Stockman...

Lezen « Petitie euthanasie bij dementie: Een wolf in schapenvacht »

De Morgen bericht in een omstandig artikel over de studiereis van een groep artsen en verplegers, onder leiding van dokter Wim Distelmans, naar Auschwitz (DM 14/10). Blijkbaar ging het hier om een soort teambuilding uitstap van mensen uit de medische sector die zich wilden bezinnen over goede levenseindezorg, inclusief de euthanasiepraktijk zoals die in België sinds een decennium ingang heeft gevonden. Deze reis wou als het ware de problematiek van de 'waardige dood' onder de aandacht brengen op een plaats die het ultieme kwaad als zodanig symboliseert. Deze reis heeft in het buitenland en in de Joodse gemeenschap in België voor enige controverse gezorgd, maar daarover lijken Wim Distelmans en zijn medereizigers zich niet al te veel zorgen te maken...

Lezen « Slechte morele smaak »

Advocates of legalizing euthanasia reject "slippery slope" arguments as unfounded fear-mongering and claim that its use will always be restricted to rare cases of dying people with unrelievable, unbearable suffering. But, as the Netherlands and Belgium demonstrate, that's not what results, in practice.

The logical and practical slippery slopes are unavoidable and inevitable, because those consequences are built into the act of legalization through its justification of inflicting death. Once we cross the clear line that we must not intentionally kill another person, there's no logical stopping point...

Lezen « Why euthanasia slippery slopes can't be prevented »

Het klinkt ongeloofwaardig hier in Congo, waar ik momenteel een aantal sessies geef, als ik vertel dat men in België een wet aan het goedkeuren is om euthanasie op kinderen mogelijk te maken. 'Hoe kunnen onze oncles zoiets doen?', klonk het uit de mond van een oudere man. En dan moest ik erbij vermelden dat sommige bewindvoerders in België ervan overtuigd zijn dat ze daarmee een van de meest vooruitstrevende landen van de wereld worden. 'Vooruitstrevend in wat, in het doden?', klonk het.

Hoe meer ik over de zaak ga nadenken, hoe ellendiger ik er mij bij voel. Een land dat er inderdaad om bekend staat zoveel te doen op het vlak van de sociale zekerheid, met een ruim toegankelijke gezondheidszorg die ernaar streeft om mensen echt professioneel te ondersteunen als ze ziek zijn, met hoog geschoolde gezondheidswerkers, daar mogen we fier op zijn. Maar wat dan met die zo ernstig klinkende discussies om de euthanasiewetgeving uit te breiden tot minderjarigen die ongeneeslijk ziek zijn, een wetgeving die er per se door moet en waarvoor sommigen tot het uiterste willen gaan? Heeft dat nog iets te maken met die hoogstaande gezondheidszorg...

Lezen « De glijbaan van de zelfbeschikking »

In België wordt gestemd over uitbreiding van de euthanasiewet. Onder het voorwendsel de vrijheid te bevorderen, wordt een cultuur van de dood geïnstalleerd.

De weg geëffen...

Lezen « De doos van Pandora »

Achter het wetsvoorstel tot uitbreiding van euthanasie voor minderjarigen en demente personen lijkt een visie te schuilen die een handicap beschouwt als een schandaal en eerder een last voor de maatschappij die beter geëlimineerd wordt. Is een dergelijke visie geen grove discriminatie ten overstaan van elke persoon met een handicap en nog schandaliger dan de handicap zelf? Men reduceert immers de persoon tot haar handicap (nl. wat zij niet of niet meer kan doen), en men verkiest de dood boven het lijden, denkend dat men daarmee de persoon met een handicap en de omgeving gerust zou stellen. Is men nog bereid om de visie van personen met een handicap zélf te ontvangen over de waarde van hun leven, over wat voor hen het ware geluk is?

Hieronder alvast mijn eigen getuigenis...

Lezen « De broosheid: een gelegenheid om te groeien in menselijkheid »

De euthanasiewet is goedgekeurd in 2002.

Het ligt niet in mijn bedoeling in deze korte beschouwing terug te komen op de pro en contra van deze wet. Hij is nu eenmaal wet en goedgekeurd door het parlemen...

Lezen « Enkele beschouwingen betreffende de uitbreiding van de EUTHANASIE wet. »