"Waar onze wegen doodlopen, beginnen de wegen van God" Reninca.

Wij zijn allemaal Emmaüsgangers. We kennen donkere dagen en uren. We dubben en piekeren. We spreken met de partner, een gezel of een tochtgenoot. Want gedeeld leed is half leed. In droeve uren zijn ook goede buren goud waard.

In hun groot verdriet merken de Emmaüsgangers niet hoe de verrezen Heer aanwezig is. Hij is voor hen een vreemdeling. Zij waren moedeloos. Hun Meester was ter dood veroordeeld. Jezus is meegewandeld en heeft hartsgrondig geluisterd. Hij antwoordt vanuit de Wet, de Profeten en de overige Schriften: lijden en sterven hebben niet het laatste woord. Sterven en verrijzen, Goede vrijdag en Pasen, nacht en dageraad vormen één geheel. God bewijst dat Hij een God van levenden is en niet van doden. Jezus openbaart: "Ik ben de Verrijzenis en het Leven".

De leerlingen krijgen een "brandend hart". Ze smeken: "Blijf bij ons, o Heer, de zon gaat onder". Op eucharistische wijze zegent de vreemdeling het brood en breekt het. Hun ogen herkennen direct de verrezen Heer. Hij verdwijnt uit hun gezicht.

Is onze Kerk ouderwets wanneer ze de zalving en de H. Communie aanbiedt aan wie verzwakken door ernstige ziekte of door ouderdom? Als een tedere moeder wil de Kerk het lijden verzachten. Dikwijls mochten we met families en verpleegkundigen stervenszieke mensen bijstaan. Waken bij een terminaal iemand geeft een gevoel van machteloosheid. Je zou willen helpen als ze moeilijk ademen of kreunen en woelig zijn. We zien méér af dan zij omdat we de geliefde liever bij ons zouden houden. We willen hen verlossen van alle ongemakken. Wij mogen de "dood niet veroorzaken", wel "het sterven toestaan". Medisch personeel is geroepen om het leven te dienen, niet om de patiënt te doden. De mens is geen gebruiksvoorwerp dat men afstoot wanneer het een last wordt of teveel kosten vraagt! Met gepaste medicatie zorgt de gewetensvolle geneesheer dat de patiënt niet onnodig moet lijden. Trouwe familieleden of/en waakzame vrienden zijn liefdevol aanwezig. Hun nabijheid is als een zalf. Ze beantwoorden het gebed van de twee Emmaüsgangers: "Blijf bij ons, o Heer, want het wordt de avond van ons leven".

Een biddend mens verwoordt zijn relatie met God. Hij hoopt van Godswege een hand te krijgen die redt uit de dreigende definitieve dood. Gods hand geeft houvast op weg naar de overkant. Ons leven is als een boom die hier wordt uitgerukt en tegelijk wordt overgeplant in het hemels Vaderland.

"Waar onze wegen doodlopen beginnen de wegen van God" (Reninca).

Het medisch personeel heeft als taak altijd het leven te dienen en dit tot op het einde. Noch op verzoek van een belanghebbende, noch minder op vraag van verwanten kan medisch of paramedisch personeel zich lenen tot een of andere vorm van euthanasie. De Schepper van hemel en aarde heeft in ons hart het verlangen gelegd om ons leven te verlengen. Welke inspanningen leveren hulpdiensten niet wanneer na een ongeluk zwaargewonden in spoed worden opgenomen. Ze zetten alles op alles om een leven te redden. .

Waardig sterven betekent dat alle werkers in de gezondheidszorg de stervende zullen verzorgen en helpen om het natuurlijke einde van het leven te aanvaarden.

Zware zieken vragen om hulp, om liefde, om menselijke warmte en bovennatuurlijke steun. Zowel artsen als verpleegkundigen, ouders, kinderen, zussen, broers kunnen hen als een warme mantel liefdevol omringen. Dit is Godmenselijk, dus christelijk.

Terminale zieken, kinderen met afwijkingen, geesteszieken, dementerende bejaarden en personen met een ongeneeslijke ziekte euthanasie aanbieden is geen hulp. Dit is een zieke opzettelijk doden.

Als christen brengen we respect op voor de gewetensbeslissing van een individu.

Christenen zullen omwille van de navolging van Christus de meest zwakken zo sterk mogelijk beschermen en begeleiden zoals Maria. Zij stond stil onder het kruis. Zij liep niet weg. Voor ieder van ons bidt zij in het uur van onze dood. Zij is de Moeder van Jezus, Moeder van de Kerk, jullie Moeder, mijn Moeder, onze Moeder, Moeder van eeuwig leven.

Zware zieken smeken om hulp: "Blijf bij ons", "laat ons niet in de steek". Het kan in hun leven avond worden en nacht. Sommigen beleven een goede vrijdag van dagen, weken en maanden lang. Zij overleven omdat meerderen hen héél oprecht beminnen. Velen waken dag en nacht zonder enige vergoeding. Hier raken hemel en aarde elkaar. Het hing op Vlaamse schouwen: "daar alleen kan liefde wonen, daar alleen is het leven zoet, waar men stil en ongedwongen alles voor elkander doet".

Als we de laatste nacht ingaan, durf dan vast en zeker geloven dat we ontwaken op een dageraad waarop de zon nooit meer ondergaat. Want we zijn verrijzenismensen, alleluja – mensen, erfgenamen van de hemel, kandidaat burgers van Gods Koninkrijk. "Waar onze wegen doodlopen beginnen de wegen van God"

In dit geloof, in deze hoop willen we leven en sterven en de hemel erven. Amen.

Hoofdgedachten zijn geïnspireerd op Hans Urs von Balthasar, Licht van het woord en op Handvest van de werkers in de gezondheidszorg, pauselijke raad voor het pastoraat in de gezondheidszorg. Vaticaan 1995. Vertaling Dr.W.J.Eijk, blz.138-142.