A brave new world

We schrijven in een niet zo verre toekomst. De politici, zeer begaan met de vrijheid van haar burgers heeft al vele rechten verworven! Iedereen heeft onbeperkt toegang tot euthanasie; waar en wanneer ze maar willen, no questions asked.

De moeder die net te horen kreeg dat haar kind aan een zware ziekte lijdt, kan vrij beslissen om haar kind (op kosten van de staat) te laten inslapen, of zelf voor alle medische kosten op te draaien, want de ziekenkas kan toch niet alles terugbetalen.

De oudere hulpbehoevende man in het rusthuis wordt er dagelijks op gewezen dat hij vrij kan kiezen om de maatschappij en zijn kinderen niet langer tot last te zijn.

In het ziekenhuis ligt op elk bed al een formulier te wachten. Een kleine handtekening en een druk op de rode knop volstaan om binnen het halfuur van alle pijn verlost te zijn... voor altijd.

De verpleger die je een spuitje komt toedienen moet snel en professioneel te werk gaan of kan in alle vrijheid een andere job gaan zoeken. Het woord "gewetensbezwaar" werd immers ook uit het woordenboek geschrapt.

Vandaag, anno 2013 lijkt dit "a brave new world", en in het besef dat wij deze moeder, oude man, patient of verpleger zullen zijn, hoop ik van harte niet in deze wereld te moeten leven. Ik hoop dat het woord "vrijheid" zijn oorspronkelijke betekenis mag behouden: vrij zijn om NIET voor euthanasie te kiezen; om degelijke geneeskundige of palliatieve zorgen te genieten, vrij zijn om niet mee te werken aan euthanasie.

Ik hoop vooral dat onze politici zich bewust mogen worden van de 'slippery slope' waarop wij ons momenteel bevinden, en dat zij hun focus meer mogen leggen op de zorg voor de zieken, het doorbreken van de eenzaamheid en palliatieve zorgen.