Met nonchalance gooit zijn dokter euthanasie op de tafel...

Ik heb een vriend waarbij 12 jaar geleden MS werd vastgesteld. Hij heeft echter een relatief normaal leven. Hij heeft werk, is dol op fietsen en gek op dieren. Hij heeft echter geen vriendin en hij is overtuigd dat dat door zijn ziekte komt.

Enkele maanden geleden was hij heel erg negatief over zijn leven en zijn toekomst, hij was wat "depri". Zijn huisarts (bij wie hij op controle gaat) heeft hem toen voorgesteld om euthanasie te plegen. "Ach, het wordt toch zoveel gedaan, er zijn zoveel mensen die het al gedaan hebben en het is eigenlijk heel gewoon!" volgens deze dokter.

Mijn vriend heeft dit toen serieus overwogen. Niet omdat hij zo zwaar depressief was dat hij effectief zou zelfmoord gepleegd hebben uit eigen beweging, maar omdat de suggestie van de DOKTER kwam, met het bijkomende beeld als zijnde iets dat toch ZO normaal was. Daardoor werd het in zijn hoofd een optie met het gewicht vergelijkbaar met de keuze tot de overschakeling op een ander merk aspirine.

Mijn vriend is uiteindelijk weer zijn oude zelf en is uit zijn donkere periode geraakt, maar ik ben er wel van geschrokken hoe achteloos er blijkbaar met euthanasie wordt gezwaaid in de medische wereld!

Ik vind het belangrijk om te wijzen op het feit dat niet alleen de aanvaarding van euthanasie steeds stijgt, maar ook de nonchalance waarmee het op tafel wordt gegooid voor mensen die helemaal niet in een onuitzichtbare situatie leven, waardoor er uiteindelijk ook een DRUK om euthanasie te plegen ontstaat.

Wanneer de lat voor wat aanvaardbaar is steeds lager wordt gelegd, wordt het volgende dat nog nét iets lager ligt opeens óók aanvaardbaar. Het is, wat men in het Engels noemt, een 'slippery slope'!