Ik stel mij daar toch enkele vragen bij...

Demente personen.

Wat is de huidige definitie van dementie? Hoe zal die definitie evolueren? Misschien is morgen iemand die niet akkoord gaat met dit of dat wetsvoorstel al dement?

Wie zal er beslissen dat iemand dement is? Is het de familie samen met de arts of de familie of arts alleen? Zal men zeker kunnen zijn dat die arts volledig onafhankelijk is? Heeft de familie er belangen om een ander familielid dement te laten verklaren?

Euthanasie voor minderjarigen

Misschien is het nu pas vanaf 15 jaar dat minderjarigen euthanasie kunnen aanvragen? Maar waarom 15 jaar? Waarom niet 11 jaar? En waarom niet een pasgeborene die niet gewenst is door zijn ouders en dement kan verklaard worden zonder enig verweer? Hoe kan men zeker zijn dat een "kind" echt euthanasie wil? Is het niet eerder om geen last meer te zijn voor zijn ouders die elke dag verschillende km moeten afleggen? Hoe zullen de ouders zich voelen na de "operatie"? Zullen ze geen schuldgevoelens hebben omdat ze misschien vermoeidheid hebben laten zien?

En wat met het geweten van de arts? En als hij er niet mee instemt...? Moet hij dan maar van baan veranderen? Of zal men een lijst opmaken van artsen die bereid zijn om euthanasie toe te passen? Dus een "zwarte" lijst (= met gewetensbezwaren) en een "witte" lijst (artsen zonder scrupules)? Hoe zal het verplegend personeel dit psychologisch verwerken?

Men heeft al die jaren energie en geld gestoken in het onderwijs, media, ... om de afschuwelijkheden van de 2° wereldoorlog te tonen, er zich van te verzekeren dat men HET (cultuur van de dood, minderwaardige mensen te vernietigen, ..) nooit zou vergeten... Maar waarom al die moeite als men enkele jaren later terugkomt op dezelfde filosofie?

Een samenleving die het leven niet beschermd is de naam samenleving niet waardig!