Alsof actieve euthanasie sowieso menswaardig is...

Vanuit mijn beroepservaring zie ik euthanasievragen verschijnen omdat er inderdaad misleiding rond bestaat : alsof actieve euthanasie sowieso menswaardig is.

Maar het gaat over hetzelfde als bij de aanvang van het leven : is het wel gunstig om om kleinmenselijke gedachtengangen of om zogenaamd comfort in te grijpen in natuurlijke levensritmes?

Als vroedvrouw zag ik gelijkaardig aan tegen kunstmatig geinduceerde geboorten met een "eerder egoistische" motivatie

Een vorm van mensheidsregressie ipv ontwikkeling m.i.

Maar dat is het nijpend tekort aan zorgcultuur en zelfrespekt ook.

Want euthanasievragen ontstaan ook als verzorgenden en naastbestaanden feitelijk te weinig tijd hebben. En vaak ook als iemands zelfrespekt ergens laag ligt. ( Als ik geen bekende prof meer ben, ben ik niemand)

Ik werkte oa via interimarbeid in zeer verschillende settings als verpleegkundige. ! Er wordt natuurlijk en in vrede gestorven op vele plaatsen: omdat er tijd aandacht, zorg en zelfrespekt is.Omdat waken een vorm van liefde is.

Maar de werkdruk voor het verzorgend personeel dient bewaakt : het zal één van de factoren zijn die de vraag naar actieve euthanasie doen afnemen.

Naast herwonnen respekt voor natuurlijke ritmes en geneeswijzen die mensen menswaardige medicijnen (met mens- en natuurwaardige bijverschijnselen) geven.

En verder : de dood kan goed zijn : euthanasie hoeft niet het begrip van de lijdende groep voortrekkers van de actieve euthanasie te zijn .(sic! met een ij!) Soms mag de dood ook komen : wie van nature geen honger meer heeft , zal niet meer eten en een verlengd leven niet voeden.