Zoekresultaten

In 2002 geschreven...

Voortdurend horen en lezen we dat aan het zopas door de Senaat goedgekeurde wetsvoorstel betreffende de euthanasie een zorgvuldige voorbereiding en bespreking zijn voorafgegaan, en dat dit voorstel mag gelden als een soort van "modelwetgeving". Het tegendeel is waar. De goedgekeurde tekst is een schoolvoorbeeld van de kwaliteitsdaling van het wetgevend werk in dit land. Hoewel het er sommigen ongetwijfeld om te doen was kost wat kost een uiterst "liberale" inhoud door te drukken, bestaat toch de indruk dat anderen eigenlijk leerling-tovenaars zijn die pretenderen te weten wat zorgvuldig medisch handelen inhoudt, maar blijkbaar niet goed de gevolgen van onzorgvuldig wetgevend handelen kunnen inschatten...

Lezen « Euthanasie : herschrijf die tekst ! »

Nagenoeg in alle landen (zelfs in het zo gelaïciseerde Frankrijk) staat men huiverachtig tegenover euthanasie en voelen zowel gelovigen als ongelovigen aan dat hiermee een grens wordt overschreden. Ondertussen wordt in ons land, nog maar enkele jaren na de invoering van een zeer liberale euthanasiewet, alweer om een uitbreiding van deze wet gevraagd naar kinderen en dementerenden.

Hiermee wordt de vrees voor een 'hellend vlak' (destijds weggewuifd als vergezocht en belachelijk) helaas werkelijkheid. Wie zinkt niet de moed in de schoenen wanneer hij of zij zich inbeeldt als dement en wie wil een doodziek kind geen verder lijden besparen? Maar beseft men wat het betekent dat men je – volgens instructies die je toen je nog helder van geest was, hebt neergeschreven- eens je dement bent, meedogenloos kan doden...

Lezen « Euthanasie : vrees voor "hellend vlak" bewaarheid »

De gedrevenheid die vanuit bepaalde politieke en ideologische geledingen van onze maatschappij de laatste tijd merkbaar is om euthanasie niet alleen in een nog sterker wettelijk kader te gieten maar bovendien gevoelig uit te breiden naar wat men daarbij nogal kil-zakelijk "doelgroepen" pleegt te noemen zoals prematuren, kinderen, psychiatrische patiënten en mensen lijdend aan dementie, is m.i. een zeer zorgwekkende evolutie.

Waar ieder weldenkend en empathie koesterend mens akkoord zal zijn over het belang van een degelijke individuele lijdensverzachting m.a.w. een snelle en efficiënte pijnbestrijding in een goed uitgebouwd palliatief zorgverleningskader, stelt men steeds weer vast dat argumenten gelinkt aan individuele casuïstiek gebruikt worden om een breed expanderend globalistisch kader voor euthanasie doorheen kamer en senaat te duwen...

Lezen « De maatschappelijke obsessie met Euthanasie »

Sinds 2002 is euthanasie onder bepaalde voorwaarden gedepenaliseerd in België. Ik maak deel uit van de steeds grotere groep artsen die vinden dat deze wetgeving meer problemen voortbrengt dan ze oplost.

Daarbij is het helemaal niet nodig de Bijbel of één of andere encycliek aan te halen. Mijn overtuiging baseert zich volledig op een wetenschappelijke/empirische observatie. Het enige « voordeel » van deze wet is dat zij ons land heeft omgevormd tot een soort van laboratorium waar men wars van alle levensbeschouwelijke overwegingen maar gebaseerd op de dagelijkse praktijk kan vaststellen welke diepgaande mentaliteitsverandering en aberraties deze wet heeft kunnen voortbrengen over een tijdspanne van tien jaar...

Lezen « Het leven beschermen ... ook het leven van de arts ! »