Niet willen ingaan op een euthanasievraag is geen teken van onmacht

In het tijdschrift van Similes van maart 2013 hield een psychiater een pleidooi voor euthanasie bij ondraaglijk psychisch lijden. Wij vinden echter dat euthanasie bij psychisch lijden hetzelfde is als assistentie bij suïcide. Dit mag dan ook geen taak zijn van een arts!

Similes is een organisatie die de stem wil zijn van en voor familieleden van personen met psychische problemen. In het door de organisatie uitgegeven tijdschrift van maart 2013 stond er een uitgebreid interview met Dr. Lieve Thienpont, een psychiater die zich in Vlaanderen heeft gepositioneerd als een pionier en een specialist inzake euthanasie bij psychisch lijden. In het interview zegt ze dat het hoogst uitzonderlijk is dat mensen niet omringd worden wanneer er euthanasie bij psychisch lijden wordt uitgevoerd.

Dat patiënten die psychisch lijden meestal worden omringd door familieleden, is volgens de psychiater uit het interview het grote verschil met suïcide. Volgens Thienpont vragen patiënten 'zelf' dat hun euthanasie kan worden gecombineerd met orgaandonatie om zo toch nog enige 'zin' en betekenis aan het 'leven' te geven. Verder stelt de psychiater dat er slechts 'weinig' collegae psychiaters 'experiënteel' en 'procesmatig' worden opgeleid en dat dit verklaart waarom er zoveel weerstand is tegen de euthanasievraag van een patiënt. Bovendien wordt er meegedeeld dat de euthanasievraag bij een patiënt de eigen beperkingen in het artsenkorps blootlegt en de artsen helemaal niet tegen het dragen van deze onmacht kunnen. De conclusie die wordt getrokken is dat het een echte leemte is in de wet dat er nog steeds geen doorverwijsplicht is.

De wetgever had in 2002 met de euthanasiewetgeving als initiële doelstelling om slechts in 'uitzonderlijke' situaties de arts te depenaliseren wanneer er op vraag van de patiënt door de arts kon worden beslist om over te gaan tot het toedienen van een lethale injectie. Nu blijkt uit het interview dat het als een gunstige ontwikkeling wordt ervaren dat de collegae psychiaters een positief advies geven en vervolgens hun patiënten doorverwijzen naar een specialist inzake euthanasie bij psychisch lijden.

Een psychiater mag natuurlijk een heel eigen mening hebben, maar is het niet nodig om bepaalde uitspraken eens grondig te bevragen in het artsenkorps? We zijn namelijk van mening dat er bij euthanasie bij psychisch lijden door de arts wordt geassisteerd bij suïcide. Door de wetgeving van 2002 is er een te sterke behoefte gecreëerd bij de bevolking naar 'hulp bij zelfdoding' en het 'recht op euthanasie'.

Dit kon toch niet de initiële doelstelling geweest zijn!

(...)

Artikel uit de "Artsenkrant" en uit "Psychiatrie & Verpleging"

Het volledige artikel downloaden »