Communiqué van religieuze leiders in België over euthanasie

Dominee Steven Fuite, voorzitter van de Verenigde Protestantse Kerk in België, Rabbijn Albert Guigui, grootrabbijn van Brussel, Kanunnik Robert Innes, voorzitter van het Centraal Comité van de Anglicaanse Kerk in België, Mgr. André-Joseph Léonard, voorzitter van de Bisschoppenconferentie van België, De heer Geert Lorein, voorzitter voor de Federale Synode van Protestantse en Evangelische Kerken in België, Metropoliet Panteleimon Kontogiannis, exarch van het Oecumenisch Patriarchaat van Constantinopel (orthodoxe Kerk), De heer Semsettin Ugurlu, voorzitter van de Executieve van Moslims van België

Nu het parlement zich opnieuw buigt over een mogelijke uitbreiding van de euthanasiewet uit 2002 willen wij nogmaals onze stem laten horen. Wij doen dat als burgers met filosofische argumenten en als gelovigen en erfgenamen van onze religieuze tradities in dit debat, dat de hele samenleving aanbelangt. Wij zijn gekant tegen een uitbreiding van de wet en maken ons grote zorgen over het gevaar voor een toenemende banalisering van een zo zwaarwichtige aangelegenheid.

Alle lijden, zowel fysiek als mentaal, en vooral het lijden van kinderen doet ons huiveren. Maar voorstellen dat minderjarigen zouden kunnen beslissen over hun eigen euthanasie, houdt een overbelasting in van hun oordeelsvermogen en dus ook van hun vrijheid.

Voorstellen dat mensen met dementie geëuthanaseerd kunnen worden, is een ontkenning van hun waardigheid en levert hen over aan het oordeel, of zelfs de willekeur, van mensen die deze beslissing nemen.

Het medische en verplegende personeel wordt onder druk gezet om een zogenaamde medische handeling te stellen.

In plaats van de lijdende medemens bij te staan door hem met mensen en middelen te omringen en te ondersteunen, lopen we hier juist het risico de lijdende mens te isoleren, een schuldgevoel te bezorgen en te veroordelen tot de dood.

De wilsbeschikking die de wet voorziet, dreigt steeds meer een leeg begrip te worden. Het risico bestaat dat de gewetensvrijheid van de betrokken personen niet kan worden verzekerd.

Euthanasie van kwetsbare mensen, kinderen of mensen met dementie, is radicaal in strijd met hun menselijke waardigheid.

We kunnen daarom niet meestappen in een logica die leidt tot het ondergraven van de fundamenten van de samenleving.